Mirek
Usunięcie zęba, znane również jako ekstrakcja, jest zabiegiem stomatologicznym, który polega na całkowitym wydobyciu zęba z zębodołu. Jest to procedura zazwyczaj traktowana jako ostatnia deska ratunku, kiedy inne metody leczenia okazały się być nieskuteczne lub są niemożliwe do zastosowania. Najczęstszymi wskazaniami do usunięcia zęba są: zaawansowane stany próchnicowe, które zniszczyły dużą część struktury zęba, niemożność leczenia endodontycznego (kanałowego), poważne infekcje w okolicy zęba, np. ropień, nieodwracalne zapalenie miazgi lub przyzębia, zbyt ciasny łuk zębowy, w którym zęby są ściśnięte i powodują problemy ortodontyczne, a także zęby uszkodzone w wyniku urazu. Ponadto, ekstrakcja może być zalecana przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego, radioterapii w obrębie głowy i szyi lub przed przeszczepieniem narządów, aby zminimalizować ryzyko infekcji.
Przebieg zabiegu usunięcia zęba
Procedura usunięcia zęba jest bardzo różnorodna i zależy od wielu czynników, takich jak stan zdrowia pacjenta, położenie i stan zęba przeznaczonego do ekstrakcji, a także od tego, czy ząb jest widoczny w jamie ustnej. W przypadku zębów, które są w pełni wyrośnięte i dobrze dostępne, ekstrakcja zazwyczaj odbywa się pod miejscowym znieczuleniem i jest klasyfikowana jako zabieg prosty. Stomatolog używa do tego celu specjalnych narzędzi, takich jak dźwignie i ekstraktory, aby delikatnie „wyłuskać” ząb z zębodołu.
W bardziej skomplikowanych przypadkach, takich jak zęby mądrości rosnące nieprawidłowo, zabiegi mogą być bardziej inwazyjne i wymagać nacięcia dziąsła oraz usunięcia fragmentów kości, aby umożliwić dostęp do zęba. Ten rodzaj ekstrakcji określany jest jako chirurgiczny i często wymaga stosowania dodatkowych środków przeciwbólowych i środków na uspokojenie (sedacji). Po usunięciu zęba, rana jest zwykle zaszywana, aby przyspieszyć proces gojenia.
Poekstrakcyjne zalecenia i możliwe komplikacje
Po zabiegu usunięcia zęba niezwykle ważna jest odpowiednia opieka poekstrakcyjna, aby uniknąć komplikacji i przyspieszyć gojenie się rany. Pacjent otrzymuje od stomatologa zalecenia, które zazwyczaj zawierają unikanie płukania ust przez pierwsze 24 godziny, aby nie zakłócić formowania się skrzepu, stosowanie zimnych okładów na policzek w celu zmniejszenia obrzęku, unikanie gorących napojów, twardych i gorących pokarmów oraz aktywności fizycznej przez krótki okres po zabiegu. Dodatkowo, zaleca się stosowanie leków przeciwbólowych i antybiotyków (o ile są przepisane) oraz wspomaganie gojenia się rany stosując czystość jamy ustnej.
Pomimo przestrzegania zaleceń, mogą pojawić się pewne komplikacje, wśród których najpoważniejszą jest suchy zębodół, który może wynikać ze zbyt wcześniejszego usunięcia skrzepu z rany. Inne możliwe komplikacje to zakażenia, krwawienia, obrzęki, czy trudności w otwieraniu ust. Rzadziej dochodzi do uszkodzenia nerwów lub sąsiednich zębów. W przypadku pojawienia się nietypowych objawów lub utrzymującego się bólu, niezbędne jest skontaktowanie się z lekarzem stomatologiem w celu uzyskania dalszych wskazówek i ewentualnego leczenia.
