Mirek
Definicja i ogólny opis techniki Splitting
Splitting, zwany również rozłupywaniem lub dzieleniem, to zaawansowana technika chirurgiczna stosowana w stomatologii, a w szczególności w chirurgii szczękowo-twarzowej oraz implantologii, która polega na pionowym podzielaniu zęba lub kości w celu ułatwienia ich ekstrakcji lub umożliwienia zaplanowanego ustawienia implantów. Technika ta jest często wykorzystywana w przypadkach, gdy tradycyjne metody usunięcia zęba są trudne lub ryzykowne, na przykład gdy zęby mają złożoną anatomie korzeni, są one silnie połączone z kością, lub istnieje ryzyko uszkodzenia okolicznych struktur anatomicznych.
Splitting pozwala na minimalizację traumatycznych oddziaływań na tkanek okolicznych podczas interwencji, co jest szczególnie istotne w kontekście dalszej rekonstrukcji – może to być np. przygotowanie miejsca do osadzenia implantu. Opatentowanie procesu gojenia w miejscu po spliting jest zazwyczaj krótsze i przebiega z mniejszym ryzykiem komplikacji niż w przypadku standardowej ekstrakcji.
Procedura i techniki stosowane w Splitting
Proces splitting sięga od początkowej oceny za pomocą badań radiologicznych, które pomagają w zaplanowaniu szczegółów zabiegu, po samą technikę dzielenia. Lekarz dentysta wykorzystuje specjalistyczne narzędzia takie jak piły, dłuta ostre lub osteotomy do rozdzielenia zęba lub kości. W zależności od konkretnego przypadku procedura może zostać wykonana pod znieczuleniem miejscowym lub ogólnym.
W przypadku zębów wielokorzeniowych, korzenie mogą być oddzielane od siebie, co ułatwia ich usunięcie i minimalizuje ryzyko pęknięć w kości szczękowej. Natomiast w przypadku procedur implantacyjnych, technika splitting pozwala na poszerzenie grzebienia kostnego zapewniając większą powierzchnię, co jest korzystne dla stabilności i osadzenia implantu. Po podzieleniu kości, w zależności od potrzeb, może być konieczne zastosowanie materiałów osteoindukcyjnych czy osteokondukcyjnych celem wspierania regeneracji tkanek przygotowując miejsce pod przyszły implant.
Kiedy stosuje się Splitting i możliwe ryzyko
Technika splitting jest stosowana w specyficznych sytuacjach, gdy standardowe metody ekstrakcyjne są niewystarczające lub niosą ze sobą duże ryzyko powikłań. Przykładem może być konieczność usunięcia zęba z ściśle połączonym ze sobą systemem korzeniowym lub przygotowania do implantacji w szczupłym grzebieniu kostnym. Również w przypadku pacjentów o zwiększonym ryzyku uszkodzeń nerwów lub innym anomalii, rozłupywanie może być preferowaną metodą.
Jak każda procedura chirurgiczna, splitting wiąże się z pewnymi ryzykami i możliwością wystąpienia komplikacji. Do najczęstszych należą uszkodzenie tkanek miękkich, krwawienia, zakażenia, czy uszkodzenie nerwów. Dlatego ważne jest, aby zabieg był przeprowadzany przez doświadczonego specjalistę, który dokładnie oceni stan pacjenta oraz potencjalne ryzyko i skutecznie zastosuje tę technikę w najbardziej odpowiednim przypadku. Poprawnie wykonany splitting zazwyczaj jest dobrze tolerowany przez pacjentów i prowadzi do stosunkowo szybkiego i bezproblemowego gojenia.
