Mirek
Różnice między Inlay a Onlay
Stomatologia estetyczna oraz zachowawcza wprowadziły metody leczenia pozwalające na efektywne odbudowanie zęba przy jednoczesnym zachowaniu jak największej ilości zdrowej tkanki. Jednymi z najczęściej stosowanych metod są wkłady typu inlay i onlay. Co czyni je wyjątkowymi i kiedy są stosowane?
Inlay to indywidualnie przygotowana wkładka, która idealnie pasuje do ubytku w zębie, nie obejmując przy tym jego wierzchołków. Jest ona wykonywana poza jamą ustną pacjenta, najczęściej w protetycznym laboratorium, i dopasowywana tak, aby dokładnie odpowiadała kształtem i kolorem do reszty zęba. Inlay jest zakładany, gdy zniszczenie dotyczy głębszych partii zęba, ale nie wymaga pokrycia całej jego powierzchni żującej.
Onlay, z kolei, to większa wersja inlaya. Różni się od niego tym, że obejmuje jedną lub więcej krawędzi zęba oraz może pokrywać całą jego powierzchnię żującą. Onlay jest stosowany w leczeniu rozległych uszkodzeń, kiedy tradycyjne wypełnienie mogłoby być niewystarczające, a korona zębowa (czyli pełna odbudowa zęba pokrywająca jego całą powierzchnię) byłaby zabiegiem nadmiernie inwazyjnym.
Materiały stosowane do produkcji inlayów i onlayów
W współczesnej stomatologii, wkłady inlay i onlay produkowane są z różnorodnych materiałów, które zapewniają ich trwałość i estetykę. Materiały te różnią się właściwościami i mogą być dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Najczęściej stosowane są:
- Porcelana – cechuje się doskonałą estetyką i odpornością na ścieranie. Dzięki właściwościom przypominającym naturalną szkliwo zębów, porcelana jest jednym z najpopularniejszych materiałów stosowanych do produkcji inlayów i onlayów.
- Kompozyty – to materiał, który bardzo dobrze imituje kolor naturalnych zębów i pozwala na szybką adaptację wkładu. Kompozyty są jednak mniej odporne na ścieranie w porównaniu z porcelaną.
- Metal – najczęściej jest to złoto lub inne metale szlachetne, które charakteryzują się wysoką wytrzymałością i tolerancją przez tkanki. Z uwagi na kolor, wkłady metalowe przeważnie są stosowane w mniej widocznych miejscach w jamie ustnej.
Wkłady z twardych tworzyw, takich jak ceramika czy specjalne kompozyty, mogą być także wytwarzane metodą technologii CAD/CAM (ang. Computer-Aided Design/Computer-Aided Manufacturing), co umożliwia precyzyjne dopasowanie ich kształtu do anatomicznych struktur zęba.
Procedura zakładania inlayów/onlayów i ich zalety
Zabieg zakładania inlaya lub onlaya zwykle odbywa się w kilku etapach. Najpierw dentysta musi przygotować ząb, co oznacza usunięcie uszkodzonej tkanki oraz opracowanie ubytku. Następnie bierze się wycisk, który posłuży do wykonania wkładu w laboratorium protetycznym. W oczekiwaniu na gotowy wkład, w ubytku umieszcza się tymczasowe wypełnienie, które zabezpiecza ząb przed dalszymi uszkodzeniami. Po wytworzeniu wkład jest dokładnie dopasowywany i cementowany, zapewniając trwałe i estetyczne wypełnienie.
Zaletami stosowania inlayów i onlayów są przede wszystkim większa trwałość w porównaniu z tradycyjnymi wypełnieniami. Są one również bardziej odporne na przebarwienia i łatwiejsze w utrzymaniu czystości. Ponadto, dzięki ich adaptacji do kształtów i kolorów naturalnych zębów, inlaye i onlaye charakteryzują się wyjątkową estetyką. Istotnym aspektem jest również fakt, że pozwala to na zachowanie większej ilości zdrowej tkanki zęba w porównaniu do procedur, które wymagają szerszego opracowania zęba, takich jak korony.
Bez wątpienia wkłady typu inlay i onlay są wartościową opcją leczenia w przypadku ubytków zębowych, które wymagają bardziej skomplikowanej interwencji niż standardowe plomby, ale nie uzasadniają jeszcze zastosowania koron. Ich zastosowanie jest ważnym elementem współczesnej stomatologii zachowawczej i protetycznej, łącząc funkcjonalność z estetyką.
